Já, allt horfir upp á við. Ég er alveg hættur að tala um iðrin á mér í bili og ætla þess vegna bara að tala um námið mitt eins og venjulega. Og ég viðurkenni fyrstur manna að ég hef ekki nálgast það á réttum forsendu. Það er ómögulegt að komast í gegnum þetta með því að barma sér, maður verðu að tvíhugsa (doublethink, sbr. Orwell). Mér finnst mjög gaman að læra íslenskt mál að fornu. Mjög gaman, þvílíkt nám, þvílíkt nám, þvílík náð! Hver stafur sem ég les styrkir mig í sannfæringu minni að þetta er ekki tilgangslaust, þvert á móti, af því að þetta er erfitt er þetta það merkingarfyllsta sem ég hef nokkurn tímann tekið mér fyrir hendur.

Þetta skrifaði ég til handalausa mannsins í tölvupósti sem innihélt afsökunarbeiðni. Það kom á daginn að hann tók ekkert nærri sér fullyrðingar mínar um að hann sé tilbúningur og þar að auki ofnotaður. Hann benti mér á spennandi síðu sem ég vil benda ykkur á. Fyrsti málfræðingurinn hefur margt spennandi til málanna að leggja.