Upp á síðkastið hef ég orðið var við að lífið er í sjáfu sér ófullnægjandi, í raun þung byrði og óumflýjanleg þjáning. Þegar öllu er á borninn hvolft orsakast þessi þjáning af endalausri löngun, þrá og eftirsókn eftir hlutum. En einhvern veginn hef ég á tilfinningunni að hægt sé að stöðva þjáningu með því að hætta hreinlega að þrá og langa.

En hvernig ætli maður geri það?

Jú, með því að fylgja hinu göfuga. Mig langar að fylgja hinu göfuga. Ég þrái að fylgja hinu göfuga.